بررسی القای تمایز سلول های بنیادی به سلول های بتای پانکراس به وسیله عصاره متانولی یونجه

مقدمه و هدف: جایگزینی سلول های بتا به وسیله پیوند جزایر پانکراس، نویدبخش درمان دیابت نوع 1 است. در مطالعات جانوری و انسانی، مشخص شده است که گیاه یونجه (medicago sativa.l ) از خانواده لگومینیاسه، توانایی دارد قند خون را کاهش دهد؛ اغلب این مطالعات بر تأثیر عصاره گیاه بر میزان گلوکز ناشتا متمرکز شده اند؛ تابه امروز، تحقیقی درخصوص ارزیابی توانایی این گیاه در تمایز سلول های بنیادی به سلول های بتای پانکراس در شرایط آزمایشگاهی انجام نشده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی آثار احتمالی تروفیک عصاره گیاه یونجه(mse) برتمایز سلول های بنیادی مزانشیمی (mscs) به سلول های انسولین ساز (ipcs) انجام شده است. مواد و روش ها: سلول های mscsموش، جداسازی و به صورت تک لایه کشت داده شدند؛ سلول های یادشده پس از تلاقی، با استفاده از آزمایش های القای بافت چربی و استخوانی، شناسایی و تأیید شدند؛ به منظور القای تمایز در این سلول ها به سلول های انسولین ساز، غلظتی مشخص از mse به محیط کشت اضافه شد. رنگ آمیزی دیتیزون(dtz) به منظور بررسی سلول های ipcs مشتق ازmscs در شرایط آزمایشگاهی استفاده شد. سلول های dtz مثبت شمارش و با استفاده از نرم افزار آماری spss تجزیه وتحلیل شدند. حضور پروتئین های اختصاصی سلول های بتای پانکراس با استفاده از ایمنوفلورسنس تعیین شد. نتایج: تیمار با mse تأثیری چشمگیر بر تمایز سلول های msc به سلول های ipcs داشت. در بررسی مورفولوژی سلول ها با استفاده از dtz دستجات سلولی قرمز ارغوانی مشابه جزایر لانگرهانس مشاهده شد. سلول های تمایز یافته نسبت به سه آنتی بادی c - پپتید، انسولین – پروانسولین و رسپتور انسولین بتا پاسخ ایمنی دادند. نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که mse به طور مؤثری توانست باعث القای تمایز mscs به سلول های ipc شود. ازآنجاکه سلول های msc به طور گسترده در دسترس بوده، به راحتی کشت می شوند، ابزار آزمایشگاهی ارزشمندی را برای مطالعه تمایز سلول های بتای پانکراس فراهم می کنند.